Risicocommunicatie door de Rijksoverheid in kaart gebracht
In Nederland is sprake van zo’n grote diversiteit in de ontwikkeling en uitvoering van risicocommunicatie en de daarbij betrokken actoren, dat het niet mogelijk is om een algemene conclusie te trekken over de doeltreffendheid van de risicocommunicatie. Dat stellen onderzoekers van de Universiteit Twente en I&O Research in een onderzoek in opdracht van het WODC. Bij de risicocommunicatie vanuit de overheid gaat het erom dat een overheidsinstantie met een bepaald doel een bepaalde boodschap over een bepaald risico via een (combinatie van) bepaalde media probeert over te brengen op een bepaalde doelgroep. Risicocommunicatie in Nederland krijgt daardoor op een veelvoud aan manieren gestalte.
Volgens de literatuur is doeltreffende risicocommunicatie gebaseerd op de analyse van de doelgroep en de aansluiting van de communicatiestrategie bij de doelgroep. Hoe specifieker de doelgroep en de strategie bepaald worden, des te kleinschaliger de risicocommunicatie. De capaciteit die nodig is om dergelijke kleinschalige activiteiten uit te voeren, is echter groter. Toch kunnen ook grootschalige campagnes effectief zijn, zolang ze voldoen aan de criteria voor doeltreffende campagnes zoals duidelijkheid van de informatie. Verder sluit het een het ander niet uit. Zo kunnen er kleinschalige, lokale en regionale activiteiten georganiseerd worden die aansluiten bij een landelijke publiekscampagne. Het combineren van regionale en landelijke risicocommunicatie kan het effect van de risicocommunicatie versterken.
Aansluiting bij informatiebehoefte burger
Uit het onderzoek blijkt dat de risicocommunicatie in Nederland redelijk aansluit bij de informatiebehoefte van de burger. Over het algemeen wordt de verstrekte informatie duidelijk gevonden, maar niet alle burgers zijn in staat om die informatie om te zetten in handelingen. Sommige burgers geven er de voorkeur aan om geïnformeerd te worden via de traditionele media en nieuws, andere zoeken liever zelf naar informatie op internet. Daarom moet er bij risicocommunicatie voor gezorgd worden dat relevante informatie van de overheid makkelijk te vinden is.
Professionalisering risicocommunicatie
Onder sommige professionals bestaat behoefte aan verdere professionalisering van de risicocommunicatie. Dit betreft onder andere kennis over de wetenschappelijke literatuur en theoretische modellen over gedragsdeterminanten, waarop zij hun risicocommunicatie kunnen baseren.