Basisprogramma recidiveonderzoek Forensische Zorg 2016-2021

Samenvatting

De forensische zorg richt zich op justitiabelen wiens delicten verband houden met psychische stoornissen en heeft als primair doel delictrecidive te voorkomen. Sinds de jaren ’80 brengt het WODC recidive na tbs met dwangverpleging in kaart. Ondanks een uitbreiding naar de titel tbs met voorwaarden en forensische zorg binnen de ISD-maatregel in 2015 valt tot op heden echter nog meer dan 90% van de uitstroom uit de forensische zorg buiten het recidiveonderzoek. Met dit vijfjarige onderzoeksprogramma in opdracht van de Directie Sanctietoepassing en Jeugd (DSJ) van het DG Straffen en Beschermen (DGSenB) zal het recidiveonderzoek geleidelijk naar de overige forensische zorg worden uitgebreid.

Naast deze uitbreiding bevat het programma ook een verdieping van het recidiveonderzoek. Waar mogelijk zal op basis van voorspellingsmodellen de ontwikkeling van de recidive gecorrigeerd voor verschuivingen van de populatie (netto-recidive) in kaart worden gebracht. Ook zal voor (groepen van) forensische zorginstellingen de gemeten recidive afgezet worden tegen de recidive die te verwachten was op basis van kenmerken van de uitgestroomde justitiabelen. Ten slotte zal ook de mogelijkheid worden onderzocht recidive tijdens de forensische zorg in kaart te brengen.

Het programma bouwt voort op twee eerdere haalbaarheidsstudies (H.J.M. Schönberger en B.S.J. Wartna, Haalbaarheidsstudie recidivemeting Forensische Zorgproject, 2013 (projectnr. 2179) en C. Boonmann, C., B.S.J. Wartna en C.E. Schapers, Haalbaarheidsstudie 2 Recidivemeting forensische zorgproject, 2015 (projectnr. 2412b)) waarin de geschiktheid van de diverse forensische zorgtitels voor recidiveonderzoek is onderzocht en voor enkele titels informatiebronnen zijn geïdentificeerd.