Evaluatie Wijkrechtspraakinitiatieven: planevaluatie

Samenvatting

Sinds enkele jaren bestaat het fenomeen van wijkrechtspraak. Dit is een laagdrempelige vorm van rechtspraak, die dichtbij burgers staat. De verwachting is dat wijkrechtspraak een bijdrage levert aan de toegang tot de rechter en de aanpak van multiproblematiek. De achterliggende gedachte is dat wijkrechtspraak beter in staat is om duurzame oplossingen te bereiken voor betrokken burgers/verdachten dan de reguliere rechtspraak. Op de langere termijn zou er daarmee minder recidive moeten zijn. Dat heeft positieve effecten voor de rechtspraak en de keten van professionals die daarbij betrokken is, voor burgers/verdachten voor wie wijkrechtspraak bedoeld is, alsook voor de samenleving als geheel.
Dit onderzoek is een evaluatie van wijkrechtspraakinitiatieven, teneinde zicht te krijgen op de onderliggende mechanismen en op de effecten. Met deze inzichten kan worden geleerd van bestaande initiatieven van wijkrechtspraak, waarmee volgende projecten hun voordeel kunnen doen. Daarbij wordt gekeken naar de insteek van de projecten, naar hoe het proces verloopt en hoe er eventueel tussentijds bijgestuurd wordt, alsook naar de (langetermijn-)effecten van wijkrechtspraak.
Het onderzoek bestaat uit drie deelonderzoeken: A. planevaluatie, B procesevaluatie en C effectevaluatie. Dit deelonderzoek betreft de planevaluatie. Daarin worden op basis van onder meer beleids- en projectplannen de doelstellingen van wijkrechtspraak en de veronderstellingen die daaraan ten grondslag liggen in kaart worden gebracht. Aan de hand van deze stukken wordt een beleidstheorie ontwikkeld. In deze beleidstheorie zullen ook wetenschappelijke inzichten worden verwerkt over probleemoplossende rechtspraak, multiproblematiek en ketensamenwerking, preventief recht en een wijkgerichte benadering. De beleidstheorie zal bij een aantal betrokken bestuurders en medewerkers van de diverse wijkrechtspraakprojecten getoetst worden.