Combinatievonnissen van een langdurige gevangenisstraf en een tbs-maatregel

Samenvatting

De afgelopen jaren zijn er verschillende spraakmakende zaken geweest waarin combinatiestraffen zijn opgelegd van een lange gevangenisstraf met een tbs-maatregel. Voorbeelden hiervan zijn de zaak Michael P. (28 jaar gevangenisstraf en tbs met verpleging) en Thijs H. (22 jaar gevangenisstraf en tbs met verpleging). Het is de vraag of tbs-patiënten nog adequaat te behandelen zijn na een dergelijk lange gevangenisstraf. Met de Wet straffen en beschermen begint de tbs-gestelde met een combinatiestraf bovendien later aan zijn tbs-behandeling. Daarmee neemt het aantal tbs-gestelden dat later aan zijn behandeling begint ook bij gelijkblijvende gevangenisstraf toe. 

Het huidige onderzoek is in twee delen opgesplitst; een verkennend deel en een verdiepend deel. Het verkennende onderzoek heeft als overkoepelend doel de aard en omvang van de problematiek rondom lange combinatievonnissen in kaart te brengen, en te achterhalen of forensische zorgaanbieders mogelijkheden missen om de tbs-behandeling beter te laten verlopen. Dit overkoepelende doel is opgesplitst in drie subdoelen. Deze drie doelstellingen worden hieronder uiteengezet.

1. het in beeld brengen van het aantal tbs-gestelden dat in de periode van 1997-2023 een lang combinatievonnis opgelegd heeft gekregen;
2. het uiteenzetten van de huidige wettelijke mogelijkheden om een tbs-gestelde eerder dan na de gebruikelijke termijn aan zijn behandeling te laten beginnen;
3. inzicht bieden in de huidige wetenschappelijke kennis die bestaat over het optreden van detentieschade bij lange combinatievonnissen. 

Het overkoepelende doel van een eventueel verdiepend onderzoek is het in kaart brengen van de eventuele gevolgen van een lange gevangenisstraf op de behandeling van de tbs-gestelde zoals de uitvoerbaarheid en duur van de behandeling en de motivatie. Ook wordt gedacht aan het gedetailleerder in kaart brengen (beschrijven) van de groep langgestrafte tbs-gestelden.